Amsterdamse Waterleidings Duinen

Op een bewolkte middag in maart ben ik naar de Amsterdamse Waterleidingsduinen gegaan. Ik heb al eerder kennisgemaakt met dit bijzondere gebied om te genieten van de rust en zo ook deze keer. Mijn Sigmalens 150-500 heb ik verkocht en ik kon nu uitgebreid mijn nieuwe lens uitproberen, de Canon 400mm.

Nadat ik het tarief van € 1,50 had voldaan kwam ik dit mannetje damhert tegen. Direct kreeg ik te maken met een luxeprobleem. Bij de meeste dieren moet je 8 stappen naar voren nemen, deze keer 8 stappen naar achter om niet enkel het oog van dit dier op de foto te krijgen. ISO 400 / 1/400sec en diafragma 5.6

Dit exemplaar bleef op grotere afstand. Dat voelt ook wat "normaler."  Het damhert hieronder had minder haast.  ISO 640 / 1/400sec en diafragma 7.1 en onder 5.6

Ik  begaf me even in een duinpannetje toen onverwachts deze vos me gezelschap kwam houden. Een rare gewaarwording. Veel vossen heb ik ik tot op heden niet voor mijn lens gehad en als er een voor de lens verscheen was het meer een impressie en een bewijs voor thuis. Dit dier had alle tijd en zal gedacht hebben: "nu je er toch bent, maak dan maar wat foto's". Dat heb ik dan ook maar gedaan. Ook nu weer een luxeprobleem: enkele stappen naar achter ;-).

Omdat is in een duinpan stond kwam ik op ooghoogte met de vos. Dat scheelde plat op mijn buik gaan. De foto's hieronder zijn genomen met 1/1000 sec F5.6 en  ISO 640. 

Ik heb genoten van het rustige gebied. Tegelijkertijd gaf het me een dubbel gevoel. Ik neem foto's die voor mij bijzonder zijn en anderzijds: hoe normaal is het dat een hert nog net niet tegen de lens aanloopt en een vos bijna bij je op schoot zit? Om nog maar niet te spreken over de hoeveelheid damherten. Ruim 3000 herten in dit gebied zonder natuurlijke vijand. In ieder geval heb ik dan van deze nood een deugd gemaakt. Geniet van de foto's ;-)