Samen met mijn dochter Anouk heb ik genoten van dit torenvalkje. We hadden eerst de hond laten rennen en voor de zekerheid had ik de camera meegenomen. Vanaf een flinke afstand zagen we hem zitten. We hebben het gedrag geobserveerd. Op een paal zitten, op de grond en weer terug. Dat patroon herhaalde zich en het prachtige beest schroomde niet om op een meter of 12 van ons af te gaan zitten. Het geluk heb je niet altijd aan je kant maar deze keer wel.
De smienten fascineren met altijd. Prachtige beesten vanwege hun mooie kleuren en vormen. Aan de andere kant van de weg zagen we ze. Waarvan akte :-)
